Wyrzućcie mnie z kościoła

Zapisałam się na fakultet z eksperymentalnych badań w ekologii i ochronie środowiska. Poszłam dziś na wykład i proszę. Dzień dobry, in vitro. Co prawda roślinne, ale zawsze in vitro. Zastanawiam się, co przewodniczący Zespołu Ekspertów Episkopatu jadł dziś na śniadanie albo co stoi na jego parapecie. Zapewne jakieś zielsko wyhodowane tą właśnie metodą. Bo, proszę państwa, in vitro jest nieśmiertelne. Jest jak dziura ozonowa, jak rak płuc, jak homoseksualizm i ptasia grypa. Zawsze będzie i powróci, kiedy będzie trzeba odwrócić uwagę widzów np. od podwyżek VAT. Albo od obowiązkowej matury z religii.

Ale nie o to chodzi. Chodzi o to, że ja ze swojego stanowiska, ze swoich dwudziestu trzech lat życia w katolicyzmie (z przymusu jak większość, z wyboru nie znam nikogo), z kilku dobrych lat popierania antykoncepcji, przedślubnego seksu i poślubnych rozwodów, ja opowiadam się za in vitro. I zdania nie zmienię. I domagam się konsekwencji od instytucji, której przedstawiciele już mnie porównali do wielkich niesławnych tego świata, co to chcieli wysoką, niebieskooką "rasę" wyhodować. Czasy świętej inkwizycji mamy niby za sobą. Ale czemu nie dać przykładu? Przejdźmy od słów do czynów, jak chciał bohater "Rejsu". Ile można straszyć? Ludzie są przecież jak wróble. Postaw wróblowi strach na polu. Ile czasu mija, aż ptak orientuje się, że głowa potwora to smaczna dynia, a ręce to badyle, na których można przysiąść na krótką przerwę? Myślę, że mniej niż sezon ogórkowy.

I tak społeczeństwo przyzwyczaiło się od odgrzewanych kościelnych schabowych. Nie mów fałszywego świadectwa, nie cudzołóż, nie jedz mięsa w piątek. Buuu! Nie popieraj in vitro, bo wyrzucimy cię z kościoła! Siedzi w ławkach w kościele i słucha. Nie uczy się, nie odkrywa, nie eksploruje zakątków wiary. Słucha pustych gróźb i wie, że niebo nie spadnie nikomu na głowę. Potem idzie do domu i narzeka, że proboszcz odgrzewane kotlety serwuje.

Wiadomo, że proboszcz nie będzie nikomu w talerz ani do łóżka zaglądał. I nie będzie każdego pytał, czy jest za, czy przeciw. Nie dyskutuję o tym, czy ustawa o in vitro ma być pro, czy anty kościelna. Wiem, że kościół ma prawo do ostrego reagowania na tego typu pomysły. Ale czy widział ktoś kiedyś, żeby kościół jako instytucja wykorzystał swoje prawo konkretnie? Stoi np. napisane, że „raz w roku spowiadać się i komunię przyjmować”, inaczej wypad. No dobra, a jak nie, to co? To nic. Katolicyzm, to takie coś, w czym się jest nie robiąc nic albo robiąc rzeczy zakazane. Zero konsekwencji. Nuda. Nic się nie dzieje.

Ja bym się dała wyrzucić tak z czystej ciekawości. Przejdę się do biskupa, sparafrazuję Bareję i powiem: A ja jestem za in vitro. I co mi pan zrobi?